بهار امسال

بهار که میشود دیگر به یاد تو نمی افتم, به یاد خنده هایت نمی افتم به یاد خوشحالیت از هوای بهاری نمی افتم. بهار که میشود یادم نمی آید چقدر هرروز میگفتی دوستت دارم, یادم نمی آید که رنگ تی شرت های این فصلت روشن تر از دیگر ماه ها بود, مگر سفر کردن را هم دوست داشتی؟ پس چرا یادم نمی آید.. بهار که سردتر میشود سردی تو بیشتر یادم می آید.. عاشق کردنم.. تنها گذاشتنم.. رفتنت.. چقدر فراموشت کرده ام میبنی؟ دیگر چشمهایم دنبال چشمهای پشت عینک ها نیست که مبادا تو بوده باشی و ندیده باشم.. اصلا میدانی؟بهار که میشود من به خیال خودم آلزایمر میگیرم به امید شروع یک سال جدید بی تو .. ولی هرچه بیشتر یادم نمی آید سخت تر فراموشت میکنم 

عشق

داشتم به این فکر میکردم که اولین مطلبم چی باشه ؟ یا اصلا چجوری شروع کنم ؟ ولی خیلی سخته استارت زدن، اونم تو موقعیتی که همه چیزش برات تازگی خودش رو داره.. 

دلم میخواد قبل از اینکه نوشته هام رو رونویسی کنم و کپی کنم اینجا، یه کم از خودم بگم، 

یه دختر پر شورو هیجان، عاشق موسیقی ، عاشق ورزش و نوشتن، عاشق حیوونا.. کلمه ی نفرت رو نمیتونم درک کنم گاهی وقتا، چطور آدما میتونن تو دنیای به این خوبی ، به جای عشق و دوست داشتن، دلشون رو پر کنن از کین و نفرت ؟ من  هیچوقت تجربه ش نکردم.. من عاشق آدما بودم و هستم، از همه چیه زندگی لذت میبرم و خیلی خوشحالم که تونستم جز افرادی باشم که لذت زندگی رو چشیدن..

زندگی من تو چیز خاصی محدود نشده، من عاشق اینم که همه چیزایی که دوست دارم رو تجربه کنم، الان شمایی که این مطلب رو میخونین، مطمئنم اگه بیام سراغ وبلاگتون یا یه نظری ازتون دریافت کنم، یه اتاقی با اسم شما تو دلم براتون ساخته میشه..

فک کنم تا اینجا کافی باشه، چون کم کم دارم مث همیشه پرحرفی میکنم.

دوستتون دارم از زندگیتون لذت ببرین

شروع

دیگه تصمیم گرفتم همه ی کاغذ پاره هایی که تو جیبای لباسام مخفی شون میکنم رو بنویسم رو این صفحه ی مجازی..

دیگه اون موقع از پیدا شدنشون هراسی نخواهم داشت، خیلی راحت و بی دغدغه مینویسم و ثبت میکنم..

انشالله که همه چی خوب پیش بره ..

البته یادم رفت، سلام به همه ی شماهایی که قراره وبلاگم رو بخونین